Σαν βγεις στον πηγαιμό για την πλατεία Ομονοίας, να εύχεσαι να’ μην είναι μακρύς ο δρόμος… Ακόμα ζέστες, ακούω πως κάνει στην Αθήνα και δεν ποτέ δεν ξέρεις ποιός διπλανός σου, ευωδιάζει eau de toilette «ξυνισμένο γιαουρτάκι»… Γιατί διαμαρτυρόμενοι συνδικαλιστές, ωσάν τους Κύκλωπες, δύναται να βρεθούν στο δρόμο με ντουντούκες λάβαρα και συνθήματα πορείας κι άντε να περάσεις. Αλήθεια πόσο υπερήφανος νιώθεις ως Έλλην, μέσα σε ένα σαρδελοκούτι με ταμπελίνο «Καβάφης»;
Επειδή δεν θέλω να τρίζουν τα κοκαλάκια του κακόμοιρου Αλεξανδρινού, που -Λεωφορείο ο Πόθος- τον κατάντησαν κι έρμαιο στη μοίρα κάθε επίδοξου τρολ, ελπίζω τα τζιμάνια, τα οποία, ανέλαβαν τη συγκεκριμένη καμπάνια, να επιδείξουν την κατάλληλη σοβαρότητα και να πράξουν αναλόγως.
Μιλώντας για τρόλ (τα αυθεντικά, του Tolkin), κάπου πήρε το μάτι μου, η Τρόικα ορέγεται Κώστα Σημίτη για Πρόεδρο της Ελληνικής ? Δημοκρατίας και διερωτώμαι: Από πότε οι Ελίτσες Καλαμών φυτρώνουν επάνω σε καλλοπιστικά γλαστράκια για το Προεδρικό Μέγαρο; Κελ ντεκαντανς !... σκέπτομαι. Φαντάζομαι τον «καλικάτζαρο», να χαιρετά σε παρέλαση σαν τον Πινόκιο και να συσκέπτεται για την «πχιότητα» των αποφάσεων του κωλοχανείου της Βουλής. Ή μήπως, λέω μήπως... το όλο θέμα είναι επιτηδευμένο, ώστε να ξαναζήσουμε σκηνές ντροπής απείρου κάλους α λα Ίμια και… «Σας ευχαριστούμε Αμερικάνοι»; Πρέπει να προμηθευτώ Lexotanil. Γιατί σε ενδεχόμενο που συμβεί το μοιραίο, το λιγότερο που έχουμε να πάθουμε είναι déjà vu, με τον Αρτέμη Μάτσα να ξαναλέει πως «είναι φίλοι μας οι Γερμανοί» ή να καρφώσουμε μυαλά στα κάγκελα από προσκύνημα στην «αγία, ομοούσια και ζωοποιό Α. Merkel».
Σε άλλα νέα, ο Ευρωμεσσίας, ο αγωνιστής της αλλαγής, ο υπερασπιστής της φτώχειας με τα Μπερπερίνια, Αλέξης Τσίπρας, αναστάτωσε για μια ακόμα φορά τη Βουλή, στη συζήτηση για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τονίζοντας ότι, «με το νόμο που ψηφίζεται, το δημόσιο χάνει αντισταθμιστικά οφέλη, ενώ ο επενδυτής, κρατάει ενέχυρο 4 ετοιμοπαράδοτα Υπουργεία». Τι να πω Αλέξη… μετά τους σπόνσορες στην παρέλαση μπορεί να βρήκαν σπόνσορες και για Υπουργεία. Μια λαϊκή ρήση λέει ότι, «ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται», πόσο μάλλον ετοιμοπαράδοτα. Κι ο νοών νοείτω…
Με όλα αυτά, ο νους μου πηγαίνει σε κάποιο σκοτεινό δωμάτιο, όπου ο Μητσοτάκης αλείφει την κοιλιά του μέλι, ενώ ένα υποχθόνιο «μουάχαχαχαχα» προκαλεί ανατριχίλα. Και μιας και είναι μεγάλη και σημαδιακή μέρα η αυριανή, ένεκα Ιουρασικής επετείου του γενεθλίου του λατρεμένου Επίτιμου, να πω ότι, και φέτος, καλύτερο δωράκι από τις εξελίξεις δεν θα μπορούσαν να του κάνουν.
Να τον χαιρόμαστε βρε!
:))
ΑπάντησηΔιαγραφή